എന്തുകൊണ്ടുണര്‍ന്നില്ല ഇതേവരെ
എന്ന് ജനലിലൂടെ
വന്നു ചോദിക്കും
വെയിലിനോട്
ഉണരുന്നില്ല ഇനിയെന്നു ചിരിച്ച്
നിറയെ നദികള്‍ നീന്തിയ
പാടുകള്‍
നെടുകെ വരഞ്ഞ
ശരീരത്തില്‍
ഇലകള്‍ കോര്‍ത്തുകെട്ടിയ
പച്ചക്കൂട്ടിനുള്ളില്‍
ഉണര്‍ച്ചയിലാര്‍ക്കും കണ്ടെത്താന്‍
കഴിയാത്ത ഇടവേളയില്‍
പുറത്തേക്കു മാത്രം നിലച്ച്
ജനലിലൂടെ പിണങ്ങി
വെയില്‍ മടങ്ങിയതിന്
ശേഷവും
മരിച്ചുകിടക്കുന്നു
വളരെയധികം കാലമായി
ദിവാകരന്‍
മരിച്ചവരുടെ സ്വപ്നങ്ങളില്‍
ചുവന്ന തൂവലുകള്‍
നെയ്തു ചേര്‍ക്കുന്നവര്‍
കൊടുംകാറ്റത്ത് തലപ്പുലയുമ്പോള്‍
മണ്ണിലേക്ക് മുറുകുന്ന വേരുകള്‍ പോലെ
പുറകോട്ടു വലിഞ്ഞ്
ഇലകള്‍ വളച്ച് ഉറക്കത്തില്‍ ദിവാകരനില്‍
നീറുകള്‍ പണിത
കൊട്ടാരത്തിനുള്ളിലൂടെ
വീശിവരുമ്പോള്‍
അതാ കിടക്കുന്നു
കോഴിവാലുള്ള എലികള്‍
ഉപ്പനെപ്പോലെ നീണ്ട കോഴികള്‍
ക്ഷ വലിക്കുന്ന കുതിരകള്‍
: അറ്റുപോകുന്നതിന്‍ മുമ്പ്
പരിസരം മറന്നനുകരിച്ചതിന്‍
ബാക്കികള്‍ :
പിന്നെക്കുറേക്കാലം കഴിഞ്ഞ്
ദിവാകരന്‍ ഉണര്‍ന്ന്
പഴയ കുതിരകളെ ചവുട്ടിയുണര്‍ത്തി
പുറപ്പെടാന്‍ തയ്യാറായി നോക്കുമ്പോള്‍
ജീവിച്ചിരുന്നപ്പോളോര്‍മയില്‍
ചുറ്റിത്തിരിഞ്ഞവയില്‍
നിന്നടര്‍ത്തിയെടുത്ത
ദുസ്വപ്നങ്ങളിലെല്ലാം
ചുവന്ന തൂവലുകള്‍
എത്രകാലം കഴിഞ്ഞാണെങ്കിലും
എവിടെ നിന്നാണെങ്കിലും
ഉണര്‍ന്നുവരുമ്പോള്‍
സമര്‍ത്ഥമായ കുറ്റബോധങ്ങളെ
തനിക്കായി കാത്തുവെയ്ക്കുന്നവരെ
ഒന്നുകൂടി നോക്കി ചിരിച്ച്
മനോഹരമായി മരിച്ചുകിടക്കാന്‍
മറ്റിടങ്ങള്‍ തേടി
പൊയ്ക്കാലന്‍ കുതിരകള്‍ വലിക്കുന്ന
ചൂരല്‍വണ്ടിയില്‍
പാഞ്ഞുപോകുന്നു ദിവാകരന്‍
പിന്നാലെ പോകുന്നു സ്വപ്നങ്ങള്‍
സ്വപ്നങ്ങളിലെ അതിഥികള്‍
ചുവന്ന തൂവലുകള്‍
